image_pdfimage_print

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΝΕΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΤΟ ΠΡΟΤΕΡΟΝ

ΕΙΤΑ ΔΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ

Τους της ευαγγελικής τελειότητος, σπουδή αγία και αρετών συντονία, διανύσαντας τρίβον και εαυτούς αναλώσαντας έργω εμπράκτω τε και πράξει ελλόγω εν τη υπακοή του Χριστού και τη αγάπη προς τον Θεόν και τον πλησίον, και αντιταξαμένους τω κοσμοκράτορι του αιώνος τούτου, και νικήσαντας τας αρχάς και τας εξουσίας του σκότους, και μαρτυρήσαντας την καλήν ομολογίαν και την πίστιν κρατύναντας, την τε  Εκκλησίαν στηρίξαντας και την δόξαν αυτής λαμπρύναντας, και τοις ενδόξοις αυτών μαρτυρίοις κηρύξαντας και έτι κηρύττοντας ότι αυτής ουδέ πύλαι Άιδου κατισχύσουσι δύνανται, ιεραίς μνήμαις και εορταίς, συνάξεσί τε και πανηγύρεσι σεμνύνειν και τιμάν και επαινείν εξ αρχής παρά των Πατέρων ημών ελάβομεν, τούτο πιστεύοντες ότι ο τιμών Κυριον τιμά και  Αγιον, ο δε ατιμάζων  Αγιον ατιμάζει και τον εαυτού Δεσπότην, ως κάλλιστα που διδάσκει ο  της Σαλαμίνος  Επιφάνιος· έτι δε, εις την προς τον φιλάνθρωπον Θεόν ικεσίαν τούτους επικαλείσθαι, του δι  αυτών, ήγουν δια της μεσιτείας αυτών ίλεων ημίν γενέσθαι Αυτόν, και λύτρον ημίν των πταισμάτων δοθήναι.

 Επειδή τοίνυν τοιούτοις εξέχουσιν αγιότητος προτερήμασιν επί της γης επολιτεύσατο και εν τω καιρώ της επιγείου αυτού αναστροφής διεκέκριτο, ο εκ της Μεγαλονήσου Κρήτης, και δη εκ Χανδακος της Μητροπόλεως αυτής, του γε νυν καλουμένου  Ηρακλείου, ορμώμενος, και εν της Μεγάλης Πολεως  Αλεξανδρείας τω Θρόνω το πρώτον διαπρέψας, είτα δε τον Οικουμενικόν της Κωνσταντινουπόλεως Θρόνον κατακοσμήσας, Κύριλλος ο επονομαζόμενος Λούκαρις, έχων παιδιόθεν την προς τα κρείττονα έφεσιν και αποταξάμενος γνησίως τοις βιοτικοίς πράγμασι και της κατ  άμφω σοφίας ταις χάρισι διαλάμψας, χρηματίσας δε της εν Χριστώ ευσεβείας εν διδαχαίς και συγγράμμασι κήρυξ θεόσοφος και διδάσκαλος, ποιμάνας το εμπιστευθέν αυτώ ποίμνιον εν οσιότητι και δικαιοσύνη και τελεία εαυτού απαρνήσει, προστάς της κατ  Ανατολάς  Ορθοδόξου ημών  Εκκλησίας εν τοις χαλεποίς χρόνοις της των αλλοπίστων εχθρών δουλείας και υπερμαχήσας έργω και λόγω του Ορθοδόξου πληρώματος άχρι γήρατος, έως ου και τον μαρτυρικόν τη κζ’  Ιουνίου του χιλιοστού εξακοσιοστού τριακοστού και ογδόου σωτηρίου έτους υπέμεινε θάνατον, στραγγαλισθείς επί πλοιαρίου υπό των αιμοδιψών Γενιτσάρων και ακοντισθείς τω της θαλάσσης βυθώ, θεμελιωθείσης δ  ούτω περί αυτού αυθορμήτως υπό συγχρόνων και μεταγενεστέρων της αναγνωρίσεως αυτού ως Μαρτυρος εν  Ιεράρχαις, και τιμηθέντος άμα τω μαρτυρίω αυτού δι  εκκλησιαστικ΄ής  Ακολουθίας, συνταχθείσης υπό του  Οσίου Πατρός ημών Ευγενίου του Νεου, του επονομαζομένου Αιτωλού, προς δε λαβόντες υπ’ όψιν και όσα δι  αναφοράς αυτού και εισηγήσεως εξέθεσε και συνοδικώς εβεβαιώσατο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης  Κενυας κύριος Μακάριος, περί κατατάξεως του ειρημένου  Ιεράρχου εν τη των  Αγίων  Ιεραρχών και Μαρτύρων χορεία διατυπούμενος, η Μετριότης ημών, μετά των περί ημάς  Ιερωτάτων Μητροπολιτών, των εν  Αγίω Πνεύματι αγαπητών ημίν αδελφών και συλλειτουργών, αποδιδόντες προς την θεάρεστον αυτού βιοτήν και πολιτείαν, τας εξαιρέτους αυτού υπηρεσίας προς τον καθ ‘ήμάς  Αγιώτατον Αποστολικόν της  Αλεξανδρείας Θρόνον και την καθόλου  Ορθόδοξον  Εκκλησίαν, τους υπέρ της  Ορθοδόξου Πιστεως και ευσεβείας ατρύτους αυτού αγώνας και καμάτους, το γενναίον, καν εν γήρατι, μαρτύριον και περί της πνευματικής ωφελείας των πιστών πρόνοιαν ποιούμενοι, και διαφημισθείσης της φήμης προς ημάς, ότι τα τίμια αυτού λείψανα, πλήρη ευωδίας πνευματικής, εν τη περιπύστω της  Υπεραγίας Θεοτόκου Μονή, τη επονομαζομένη της  Αγκαράθου, ένθα ο μακάριος το των Μοναχών τίμιον σχήμα ενεδύσατο, εντός αργυράς θήκης φυλάσσονται και εις προσκύνησιν υπό των πιστών προς αγιασμόν αυτών τίθενται, και ότι θαυμάτων παρεκτικά ταύτα ο Κυριος ανέδειξεν, έγνωμεν συνωδά τοις προ ημών Θείοις Πατράσι τω κοινώ της  Εκκλησίας έθει κατακολουθούντες, την προσήκουσαν τοις αγίοις ανδράσι και τούτω απονείμαι τιμήν.

Διο και αποφαινόμεθα Συνοδικώς, θεσπίζομεν και διορίζομεν και εν  Αγίω διακελευόμεθα Πνεύματι, όπως από του νυν και εις το εξής εις αιώνα τον άπαντα, ο προρρηθείς αοίδιμος Πατριάρχης Κυριλλος, ο επονομαζόμενος Λούκαρις, συναριθμήται τω χορώ των  Αγίων  Ιεραρχών και Μαρτύρων της  Εκκλησίας, ετησίαις ιεροτελεστίαις και αγιστείας τιμώμενος παρά του ευσεβούς πληρώματος των πιστών και ύμνοις ασμάτων και εγκωμίοις γεραιρόμενος τη κζ’  Ιουνίου, εν η το μαρτύριον αυτού ετετελείωτο, εις τιμήν μεν αυτού, δόξαν δε του εν  Αγίοις θαυμαστού Θεού ημών, του τους  Αγίους δοξάζοντος και ενδοξαζομένου εν ταις αγίαις αυτών μνήμαις και ιεραίς πανηγύρεσι.

Εις ένδειξιν δε τούτου και βεβαίωσιν εγένετο και η παρούσα Πατριαρχική ημών και Συνοδική Πράξις, καταστρωθείσα και υπογραφείσα εν τω ιερώ Κωδικι της καθ ‘ημάς  Αγιωτάτης  Εκκλησίας της  Αλεξανδρείας.

  

Ο Αλεξανδρείας Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ  Β’

+ Ο Γέρων Μέμφιδος Παύλος

 + Ο Γέρων Λεοντοπόλεως Διονύσιος

 + Ο Γέρων Αξώμης Πέτρος

 + Ο Κένυας Μακάριος

 + Ο Καμπάλας Ιωνάς

 + Ο Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας Σεραφείμ

 + Ο Νιγηρίας Αλέξανδρος

 + Ο Τριπόλεως Θεοφύλακτος

 + Ο Καλής Ελπίδος Σέργιος

 + Ο Καρθαγένης Αλέξιος

 + Ο Μουάνζας Ιερώνυμος

 + Ο Πηλουσίου Καλλίνικος

 + Ο Πτολεμαϊδος Προτέριος

 + Ο Ζιμπάμπουε Γεώργιος

 + Ο Ερμουπόλεως Νικόλαος

 + Ο Ειρηνουπόλεως Δημήτριος

 + Ο Κεντρώας Αφρικής Ιγνάτιος

 + Ο Χαρτούμ Εμμανουήλ

 + Ο Καμερούν Γρηγόριος

Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας, ε
ν έτει σωτηρίω δισχιλιοστώ και ενάτω, κατά μήνα Οκτώβριον, τη έκτη.